پرخاشگری کودکان ، از علت ها و انواع پرخاشگری تا معالجه آن

زمان تقریبی مطالعه 13 دقیقه

پرخاشگری کودکان می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. همه کودکان ممکن است از خودشان پرخاشگری نشان دهند. هر کودک به یک شکل و یک مدل پرخاشگری خودش را به نمایش می گذارد. اگر بخواهیم پرخاشگری‌ کودکان‌ را معالجه کنیم، اولین‌ قدم تشخیص دلیل و مدل پرخاشگری‌ آنها می باشد.

برای تشخیص دلیل پرخاشگری کودکان در این مقاله برایتان روشهایی ذکر می کنیم. به کمک مطالب ذکر شده در این پست می توانید علت یا علتهای پرخاشگری کودکان راشناسایی‌ کنید. درصورتی که دلیل یک مشکل را بدانید رفع آن بسیار ساده تر خواهد بود. می توانید پرخاشگری‌ را به‌ صورت‌ موردی‌ برطرف‌ کنید.

پرخاشگری کودکان ، از علت ها و انواع پرخاشگری تا معالجه آن

من همه روزه با کودکان متفاوتی برخورد می کنم. هر کودک به نوعی رفتارهایی کاملا متفاوت از بقیه دارد. با وجود مطالعه زیادی هم که در این زمینه دارم. اما باز هم با کودکانی مواجه میشوم که واقعا از در اینکه این ها چه مدل رفتاری دارند می مانم. من که این همه برخورد دارم در شیوه برخورد می مانم . چه برسد به شخصی که هیچ آگاهی ندارد. بنابراین لازم است در خصوص روشهای مختلف برخورد با انواع کودکان و رفتارهایشان آگاهی لازم بپیدا کرد.

در مورد کودکان پرخاشگری‌ که‌ الگو پذیری‌ عامل‌ رفتارشان می باشد. باید روی‌ الگوی‌ کودک‌ کار کرد. روشهای دیگر غیر از پرخاشگری‌ را به‌ آن‌ الگو اضافه کرد.

اگر پرخاشگری‌ کودکان در اثر عدم موفقیت بوجود آمده‌ باشد. باید آنها را در رسیدن‌ به‌ هدف شان حمایت و کمک‌ کنیم.
اگر دلیل پرخاشگری‌ کودکان اضطراب‌ باشد. باید از دلیل نگرانی‌ و اضطراب‌ کودک‌ آگاه شویم. ورزش برای‌ این‌ کودکان‌ بسیار مفیداست‌. زیرا ورزش باعث‌ تخلیه‌ هیجان می‌ شود.

اگر پرخاشگری‌ کودکان از نوع خصمانه‌ باشد. نباید کودکان را از آزار و اذیت‌ کردن‌ کنیم. تا مجبور نباشد برای‌ تلافی‌ و انتقام، افراد دیگر را اذیت‌ کند. اگر پرخاشگری‌ کودکان یک وسیله‌ جلب توجه باشد. باید روشهای دیگر انتخاب کنیم. تا جلوی استفاده‌ از روش‌ خشونت‌ او را برای‌ جلب‌ توجه‌ بگیریم.

در ادامه مقاله با ابرکودک همراه باشید تا با انواع پرخاشگری کودکان دلایل آن و چگونگی برخورد با آن و همینطور روشهای درمان آن آشنا شوید.

پرخاشگری در کودکان

کودکانی که رفتار پرخاشگرانه دارند معمولا خودانگیخته، بی‌قرار و زودرنج‌اند. پژوهش‌های جدید می‌گویند که این مسئله با توانایی‌های گفتاری و طبیعت ذاتی بچه‌ها در ارتباط است. پرخاشگریِ موردی در کودک طبیعی است اما اگر به کرات یا بر طبق یک الگوی مشخص اتفاق بیفتد خطرناک خواهد بود. پرخاشگری معمولا از ناتوانی کودک شما درکنار آمدن با خشم، عوامل بیولوژیکی، بدرفتاری والدین یا کمبود مهارت‌های ارتباطی ناشی می‌شود.

پرخاشگری

پرخاش در لغت به معنی، جنگ و جدال، درشتی و تندی از روی خشم و پیکار است. که از آن به عنوان پرخاشگری یاد می شود؛ رفتاری است که به قصد آزار کسی یا آسیب رساندن به چیزی ابراز می شود. خشم از نظر لغت به معنی قهر و غضب و برآشفتگی در مقابل خشنودی آمده است. خشم در اصطلاح، حالتی است که انسان در برخورد با ناکامی و محرومیت از خود نشان می دهد. ممکن است این آسیب رساندن به صورت بدنی یا به صورت کلامی باشد.

برای مثال کودکی که موقع عبور کردن پا روی پای فرد دیگری می گذارد و فوراً عذرخواهی می کند، قطعاً عملش، یک عمل پرخاشگرانه نیست؛ اما اگر با برنامه ریزی قبلی این کار را بکند، این رفتار او از روی دشمنی است. اگر والدین و اعضای خانواده نتوانند خشم خود را از راهی غیر از پرخاشگری و عصبانیت بیان کنند، کودک هم فرصتی برای مهار کردن خشم خود و یادگیری این مهارت نخواهد داشت.

انواع پرخاشگری

خشونت و پرخاشگری را می توان به دو نوع تقسیم کرد:

1) پرخاشگری خصمانه: روان شناسان رفتار پرخاشگرانه ای را که به خاطر آسیب رساندن و صدمه زدن صورت می گیرد، پرخاشگری خصمانه می گویند.

2) پرخاشگری وسیله ای: پرخاشگری ای که به خاطر به دست آوردن پاداش صورت می گیرد، پرخاشگری وسیله ای نام دارد.

بنابراین رفتار پرخاشگرانه، رفتار عمومی است که با هدف از پیش تعیین شده صورت می گیرد. بیشتر پرخاشگری های کودکان از نوع وسیله ای است؛ زیرا اکثر آن ها برای اینکه اسباب بازی و خوراکی هایشان را به دست آورند، همدیگر را هل می دهند و یا می زنند و خیلی کم پیش می آید هدف شان آسیب رساندن به کسی باشد. بچه ها معمولاً جلوی پدر و مادر و دوستان و اعضای خانواده که به حمایت آن ها نیاز دارند، رفتار پرخاشگرانه بیشتری نشان می دهند که علت آن نیز جلب توجه و حمایت کردن آن ها از نظرات و خواسته هایشان می باشد.

کودکان به سرعت می فهمند که از راه خشم و تندخویی، می توانند به خواسته ها و نیازهایشان برسند؛ حتی روان شناسان گفته اند: نوزادان در سن سه تا چهار ماهگی علائمی از خود نشان می دهند که بر خشم و عصبانیت آن ها دلالت دارد.

 

علائم و نشانه های پرخاشگری

کودک به طور فطری می داند که باید با ناملایمات بجنگد. همان طور که خداپرستی، نوع دوستی، خودخواهی، گریه کردن هنگام گرسنگی و درد و… غریزی هستند؛ خشم نیز تکوینی و غریزی است که خداوند از ابتدا درون او قرار داده تا به وسیلة آن خودسازی کند و در کوره راه های پر فراز و نشیب زندگی شکست نخورد. دوران کودکی با توجه به نحوه تأثیرگذاری خشونت در زندگی او توسط متخصصین علوم رفتاری کودک مورد بررسی قرار گرفته شده است و روش های مفید برای کنترل این هیجان و بهره گیری از این دوران بیان شده است.

الف) دلایل پرخاشگری کودکان و روش‌های مقابله با آن

آیا فرزندتان به خاطر هرچیزی عصبانی می‌شود؟ آیا احساس می‌کنید نشانه‌های پرخاشگری در کودک‌تان در حال شدت گرفتن است؟

پرخاشگری در کودکان پدیده‌ی شایعی است که به صورت‌های مختلفِ جسمی، عاطفی و تنشِ قابل توجه در آنها دیده می‌شود. اگرچه این مسئله بخشی طبیعی در روند رشد کودک شماست، اما از او انتظار می‌رود که در مدرسه احساساتش را کنترل و مدیریت کند. هرچه آموزش‌های شما در این زمینه از سن کمتری آغاز شود احتمال اینکه فرزندتان بتواند بر پرخاشگری‌اش غلبه کند بیشتر می‌شود. در ادامه نکاتی را درباره‌ی دلایل پرخاشگری کودکان و روش‌های مقابله با آن را بیان خواهیم کرد.

دلایل علمی پرخاشگری کودکان

اول علت پرخاشگری کودک را دریابید. کلید مدیریت پرخاشگری کودکتان درک ریشه‌ی به وجود آمدن آن است.

۱. ژنتیک

در سال‌های اخیر بر تأثیر عوامل ژنتیکی در پرخاشگری تأکید شده است. پژوهش‌های تخصصی اغلب نشان می‌دهند که بیشتر کودکان پرخاشگر، والدین پرخاشگر دارند. اگرچه پرخاشگری بیشتر تحت تاثیر عوامل ژنتیکی است تا عوامل محیطی، اما والدینی که دچار تغییرات خلقی هستند باید روی رفتار‌شان کنترل داشته باشند.

۲. خانواده

الگوی خانوادگی نامناسب روی بچه‌ها اثر می‌گذارد

اغلب اوقات عدم نظارت، واکنش شدید به رفتار کودک و تنش‌های خانوادگی به مشکلات رفتاری جدی در کودک منجر می‌شوند. این بچه‌ها دچار کمبود عزت نفس هستند و به همین دلیل سرخوردگی خود را به شکل بی‌ادبی نسبت به سایرین بروز می‌دهند.برخی از عوامل خانوادگی که به شدت در ایجاد پرخاشگری در کودکان مؤثرند عبارتند از: سطح تنش‌های خانوادگی، مشکلات جدی میان والدین، افسردگی و تأثیرگذاری مثبت یا منفی خانواده. علاوه بر اینها می‌توان به خطاهای والدین، از جمله تنبیه شدید، عدم هماهنگی بین پدر و مادر، عدم قدردانی و تحسین کودک، کودک‌آزاری و غیره نیز اشاره کرد.

۳. خصوصیات فردی

بخش بزرگی از پرخاشگری کودک به تجربیات عاطفی او باز می‌گردد. احتمال وجود مواردی چون فقدان حس دلسوزی، مهارت‌های ارتباطی ضعیف، متوسط IQی پایین، یا خلق و خوی دشوار در کودکانی که دچار مشکلات رفتاری می‌شوند بیشتر است.

کودکانی که به مشکلات پزشکی مانند اختلال سلوک دچار هستند باید به سرعت تحت درمان قرار بگیرند چون این نوع مشکلات ممکن است به خشونت با انسان‌ها یا حیوانات منجر شوند.

۴. تلویزیون

تماشای بیش از حد تلویزیون برای کودکان مضر است

رسانه‌ها در شکل‌گیری رفتارهای اجتماعی کودکان نقش زیادی دارند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که کودکان معتاد به تماشای تلویزیون روابط خوبی با پدر و مادر خود ندارند و الگوهای غذایی ناسالم دارند. برنامه‌هایی مانند کارتن‌ها و مسابقات فوتبال پرخاشگری را در کودکان تشدید می‌کنند. بچه‌ها معمولا از مشاهدات‌شان تقلید می‌کنند. مثلا، با دیدن تصویر افرادی که مشت و لگد می‌زنند تمایل پیدا می‌کنند که در زندگی واقعی این کارها را انجام بدهند.

پژوهش‌ها همچنین نشان می‌دهند یکی از دلایل تأثیر منفی تلویزیون آن است که کودکان از این وسیله به عنوان ابزاری برای حل و فصل تعارضات استفاده می‌کنند.

۵. محیط

احتمال بروز رفتارهای پرخاشگرانه در کودکانی که در محله‌های ناامن زندگی می‌کنند، مثل محلاتی که افراد معتاد یا بزه‌کار در آن زیاد هستند، بیشتر است. بچه‌هایی که به مدارسی با شرایط ناامن می‌روند یا دوستانی دارند که با آنها پرخاشگرانه برخورد می‌کنند یا کودکانی که تمام روز را به تماشای تلویزیون می‌گذارنند، همگی مستعد رفتارهای غیرعادی هستند. فقر، محرومیت و تک‌والد بودن هم می‌تواند باعث واکنش‌های شدید کودک نسبت به دیگران بشود.

پیشنهاد ویژه: دوره رایگان فرزندپروری

حالا چطور با رفتار‌های پرخاشگرانه‌ی بچه‌ها برخورد کنیم؟

راه های مقابله با پرخاشگری کودکان

اگر از همان ابتدای کار، ابتکار عمل را به دست نگیرید و با رفتارهای پرخاشگرانه‌ی کودک‌تان برخورد نکنید، احتمال دارد که این مشکل در عرض زمان کوتاهی شدت پیدا کند. در ادامه چند نکته‌ی ساده را که به شما در غلبه بر رفتار پرخاشگرانه‌ی کودک‌تان کمک خواهند کرد بیان می‌کنیم:

۱. تربیت قدم اول در مقابله با پرخاشگری کودکان

سبک تربیتی نقش مهمی در آموزش در زمان پرخاشگری ایفا می‌کند. از پرخاشگری‌های تصادفی کودکتان به عنوان لحظات آموزشی استفاده کنید.

مثلا، اگر فرزند شما به دوست‌اش آسیب رساند، به جای آنکه همانجا سرش فریاد بکشید از این واقعه استفاده کنید تا به فرزندتان نشان بدهید چطور رفتارهای پرخاشگرانه می‌تواند به دیگران آسیب بزند. سپس کودک‌تان را وادار کنید از صمیم قلب از دوست‌اش عذرخواهی کند.

همچنین، می‌توانید به فرزندتان آموزش بدهید که چطور با عواطف منفی مانند خشم و سرخوردگی به شکلی مؤثر برخورد کند. از کودک خود بخواهید که ارتباط کلامی برقرار کند و مشکل‌اش را با صدای بلند توضیح بدهد.

۲. گفتگو گام دوم معالجه پرخاشگری کودکان

برخورد والدین باید مناسب باشد

موقع برخورد با فرزندتان باید آرام باشید. حتی اگر روز سختی داشته‌اید یا به هردلیلی ناراحت یا عصبانی هستید سعی کنید موقع حرف زدن با فرزندتان درباره‌ی کاری که کرده‌ است آرامش خود را حفظ کنید. با او درباره‌ی نتیجه‌ی رفتارش صحبت کنید – مثلا اینکه اگر به این روش ادامه دهد بچه‌های دیگر ممکن است دیگر تمایلی به بازی کردن با او نداشته باشند. در این موارد مراجعه‌ی منظم به مشاور هم ضروری است.

۳. نظارت

دوستان نقش بسیار مهمی در زندگی فرزند شما دارند و بر رفتار او به شدت اثرگذار هستند. اگر فرزند شما شاهد این باشد که دوست‌اش جواب پدر و مادرش را می‌دهد یا با خواهر و برادرهایش رفتار پرخاشگرانه دارد، مطمئنا به این رفتار به عنوان رفتاری قابل قبول فکر خواهد کرد. در چنین مواردی باید درباره‌ی اشتباه بودن رفتار دوست‌اش با او صحبت کنید.

۴. الگوسازی

فرزندتان از شما الگو می‌گیرد.

همیشه یادتان باشد که بچه‌ها از رفتار پدر و مادرشان تقلید می‌کنند. اگر شما به عنوان پدر یا مادر رفتاری پرخاشگرانه داشته باشید، احتمالا فرزندتان هم از رفتار شما تقلید خواهد کرد. بنابراین سعی کنید در حضور فرزندتان نسبت به شرایط ناخوشایند رفتار پرخاشگرانه نداشته باشید. در برابر کودک‌تان آرام و صبور باشید و سرمشق خوبی برایش ایجاد کنید.

۵. تشکر راه حلی آسان برای درمان پرخاشگری کودکان

استفاده از راهکارهای تأدیبی مثبت – مانند استفاده از سیستم انگیزش و پاداش- به کاهش پرخاشگری کودک کمک می‌کند. اگر کودک‌تان را با خود جایی بردید و او رفتار خوبی داشت بارانی از تحسین برسرش بریزید و به او نشان بدهید چقدر با رفتارش شما را خوشحال کرده است. این باعث می‌شود فرزندتان احساس خوبی پیدا کند و بیشتر این رفتار را تکرار کند.

امیدواریم موارد یادشده به شما کمک کند تا دلایل رفتارهای پرخاشگرانه‌ی فرزندتان و چگونگی مقابله با آنها را بهتر درک کنید. اگر بعد از به کار بردن نکات بالا بهبودی در رفتار کودکتان مشاهده نکردید آن‌وقت بهتر است بلافاصله به دنبال راه‌حل دیگری باشید.

ب) چگونه با عصبانیت و پرخاشگری کودکان برخورد کنیم؟

توجه منفی مثل پاسخ تند والدین به یک رفتارنادرست بهتر از توجه نکردن درنظر کودکان می باشد. این عادت را در فرزندتان ایجاد کنید که در مقابل رفتارهای مثبتش به او توجه نشان دهید.

بهترین راه برای مقابله با رفتارهای نادرست کودکان، متوقف کردن کودک در اولین مرحله است.

روشهای پیشنهادی:

۱- دلیل تغییر رفتار کودک را بیابید

ابتدا تلاش کنید بدانید چه اتفاقی رخ داده است. و چه چیزی کودک را عصبانی کرده است. عصبانیت، بی علت ایجاد نمی شود. سعی کنید دلیل را بفهمید.

۲- سعی کنید همواره آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید

نگذارید بداخلاقی کودکتان بر مهارتهای او غلبه یابد و شما هم بد اخلاق شوید. در این مواقع نفس های عمیق بکشید و آرامش خود را حفظ کنید. هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما می گردد را به فراموشی بسپارید.

3- به کودکان بیش از حد بی توجه نباشید

اطمینان حاصل کنید که کودکتان به خاطر عدم توجه شما دچار نق نق نشده است. برای یک کودک، توجه منفی مثل پاسخ والدین به یک کج خلقی، بهتر از توجه نکردن است. این عادت را در فرزندتان ایجاد کنید که در مقابل رفتارهای مثبتش به او توجه نشان دهید.

4- از روش روی برگردانی در مقابل پرخاشگری کودکان استفاده کنید

حواس کودک خود را پرت کنید. موقعی که کودکتان عصبانی است، حواس او را با پیشنهاد یک چیز جدید و لذت بخش پرت کنید. فضا و محیط او را عوض کنید. می توانید اگر در خانه اید او را بیرون ببرید یا به اتاق دیگری بروید.

5- برخورد جدی داشته باشید

اگر کودک در حال تکرار رفتاری است که احتمال صدمه به خود را دارد. شما هم قبلا از او خواسته اید که این کار را نکند. در این حالت با جدیت با او برخورد کنید. باید بفهمد در مورد سلامتی او کاملا جدی و انعطاف ناپذیر هستید.

6- با کودکتان هم صحبت شوید

با کودکتان صحبت کنید. علت بدخلقی اش را بفهمید. دانستن اینکه چه چیزی باعث بدخلقی او شده است در واقع کلید این معما است که چگونه به او کمک کنید. اینجوری هم احساس بهتری پیدا میکند. هم می تواند رفتاری بهتر داشته باشد.

به علاوه اگر کودکتان دلیل ناراحتی خود را بتواند به شما بازگو کند. به احتمال زیاد بیشتر از این بداخلاقی نخواهد کرد.

این موضوع به ویژه در خصوص کودکانی صادق است . که قصد جلب توجه دارند.

از بد اخلاقی به عنوان نوعی روش ارتباطی با والدین خود استفاده می کنند.

تا آنها را متوجه آنچه اشتباه است بنمایند. در واقع می خواهند جلب توجه کنند.

 

در مواجه با عامل بداخلاقی کودک تان مراحل و روند مناسب را طی کنید

به عنوان مثال اگر درخانه تان باشید کودکتان را به رختخواب ببرید.

یا اگر در مهمانی یا جشن باشید محل جشن و مهمانی را ترک کنید.

به کودکتان در رفع درگیری و نزاع با دیگران کمک کنید.

او را از عشق و علاقه خود نسبت به او مطلع کنید.

در اینصورت کودکتان به تدریج به آرامش و احساس خوشایندی میرسد.

رفع خستگی کنید

به محض آنکه کودک بداخلاقتان به شرایط طبیعی بازگشت و به احساس خوشایندی رسید سعی کنید کم حوصلگی، عصبانیت و بدخلقی احتمالی خود را نیز تخلیه کنید. برای این کار می توانید سراغ سرگرمی ها یا فعالیتهای مورد علاقه تان بروید تا شما نیز به آرامش برسید.

پسر ۴ ساله ای را درنظر بگیرید که بچه های دیگران را میزند. اگر بچه دیگری به اسباب بازی او دست بزنند به شدت واکنش نشان داده و آنها را هل میدهد. اصلا اسباب بازی هایش را به بقیه نمی دهد. این کارها گاهی باعث شرمندگی ما در جمع می شود. اما بسیار باهوش است و با ادب. بدون اجازه دست به وسایل بقیه نمیزند. روابط اجتماعی خیلی خوبی هم دارد. در ادامه این مقاله از ابرکودک نکاتی برای برخورد با چنین کودکانی را به شما میگوییم.

ج) دلایل عمده پرخاشگری کودکان

الگوپذیری‌ کودکان‌ از والدین‌

یکی‌ از دلایل‌ مهم‌ پرخاشگری‌ کودکان‌ ، یادگیری‌ است.

یعنی‌ کودکانی‌ که‌ الگو یا الگوهای‌ رفتاری‌ پرخاشگرانه‌ داشته‌ اند، مانند الگوهای‌ خود عمل می ‌کنند.

نکته‌ دیگر این‌ که‌ لازم‌ نیست‌ والدین‌ با خود کودک‌ پرخاشگری‌ کرده‌ باشند. تا کودک هم پرخاشگری کند.

چنانچه‌ او شاهد رفتارهای‌ خشونت ‌بار پدرومادر با افراد دیگر باشد. این‌ رفتار را یادمی‌گیرد.

بنابراین‌ کودکان‌ با مشاهده، رفتارهای‌ والدین‌ را می ‌آموزند.

کودکان‌ ناکام‌ پرخاشگر می‌ شوند

شکست و عدم موفقیت یکی‌ از مسائلی‌ است‌ که‌ به‌ پرخاشگری‌ می‌ انجامد.

وقتی‌ کودک‌ به‌ هدف‌ خود دست‌ نیابد و ناکام‌ شود. ممکن است پرخاشگری‌ کند.

باید در این مواقع پرخاشگری کودکان را سرکوب نکنید. با آنها صحبت کنید.

دلیل پرخاشگری کودکان و بدخلقی آنها را بفهمید.

در واقع دانستن اینکه: چه چیزی باعث بدخلقی او شده است؟

کلید این معما است که: چگونه به او کمک کنید؟

تا هم احساس بهتری پیدا کند و هم رفتاری بهتر داشته باشد.

اضطراب‌ و پرخاشگری‌ کودکان

کودکان‌ مضطرب‌ نمی ‌توانند آرامش داشته باشند.

آنها رفتارهایی‌ پرخاشگرانه‌ بروز می ‌دهند.

البته‌ بلافاصله‌ پشیمان‌ می ‌شوند. از والدین‌ خود عذرخواهی‌ می‌ کنند.

اگر از کودک‌ مضطرب‌ بپرسیم‌ : چرا پرخاشگری می‌ کنی‌ و عصبانی‌ هستی؟

خواهد گفت‌: نمی‌ دانم. یا خواهد گفت‌: دست‌ خودم‌ نیست.

پرخاشگری‌ کودکان و افسردگی‌

پرخاشگری‌ کودکان و کج خلقی اگر با نشانه های دیگر همراه‌ باشد. میتواند نشانه افسردگی‌ باشد.

در این‌ صورت‌ لازم‌ است‌ شرایط‌ زندگی‌ کودک‌ به صورت کامل مورد بررسی‌ قرار گیرد.

یک نکته بسیار مهم : در بسیاری از موارد پرخاشگری کودکان به این دلیل است که احساس می کنند توجه لازم را از طرف والدین دریافت نمی کند. شما تلاش کنید وقت کافی صرف کودکتان کنید. زیاد با او بازی کنید، بااو صحبت کنید. برایش کتاب بخوانید. کلا برای کودکتان زیاد وقت بگذارید. این اقدام باعث می شود که تبادل عاطفی با کودک افزایش یابد. بنابراین از شدت پرخاشگری وی کاسته شود.

نحوه صحیح واکنش نشان دادن به پرخاشگری کودکان

بهتر است والدین اول از همه صبور بوده و در دوره های رشدی مختلف که ممکن است کودک پرخاشگری طبیعی داشته باشد، صبر کنند. یکی از مهم ترین کارهایی که والدین فهیم می توانند برای کودک خود بکنند، آموزش مهارت کنترل خشم می باشد. در واقع والدینی که خود بتوانند خشم خود را مدیریت کنند و به نحوه جراتمندانه عمل کنند، الگوی خوبی برای کودک خود می شوند. می توان به کودک آموزش داد چگونه با صحبت کردن نیاز های خود را بیان کرده و به خواسته های خود برسد.

بررسی علت پرخاشگری

اولین قدم برای کاهش پرخاشگری کودک این است که علت آن را کشف کنید.

اگر کودک شما به علت تنش های موجود در منزل پرخاشگری می کند.

علت آن را رفع کنید. مطمئن باشید در طی زمان پرخاشگری کاهش می یابد.

همینطور موقعیت هایی که منجر به بروز پرخاشگری کودک می شود را شناساییی کنید.

می توانید بهانه پرخاشگری را بگیرید.

با رعایت نکات زیر در کاهش پرخاشگری کودک خود قدم بردارید:

نکته 1 : زمان مناسب مداخله

اگر پرخاشگری کودک شما فیزیکی است. برای مثال در حال آسیب زدن به کودک دیگری است.

فورا مداخله کنید. کودک را محکم بگیرید تا آرام شود.

برآوردن خواسته کودک بلافاصه منجر به بدعادتی وی می شود. با کودک صحبت کنید.

به او بگویید تا زمانی که اینگونه رفتاری را نشان میدهد به خواسته اش نمی رسد.

کودک بعد از چنین کاری ممکن است گریه یا داد و فریاد کند.

بهترین گزینه در مورد آن بی توجهی می باشد.

نکته 2 : صحبت کردن با کودک

وقتی که کودک آرام شد می توانید در مورد رفتارش با او صحبت کنید.

توضیح دهید که چرا این رفتار نامناسب می باشد.

انتظار دارید به جای رفتار پرخاشگرانه چه کاری را انجام دهد.

در این مرحله بدون عصبانیت، داد و فریاد، تحقیر و تمسخر صحبت کنید.

نکته 3 : استفاده از تنبیه مناسب

تنبیه کردن گاهی اوقات می تواند راهکار خوبی باشد. البته منظور تنبیه بدنی نیست.

مثلا می توانید کودک را از دیدن برنامه مورد علاقه اش محروم کنید.

زمان بازی اش را محدود کنید.

او را به نقطه ای از خانه بفرستید که برایش جذابیت ندارد. و مشابه این موارد.

نکته 4 : تقویت رفتار مناسب

کودک را برای کارهای خوبش تشویق کنید.

بگذارید کودکتان بداند برای چه مسئله ای تقویت شده است.

خصوصا موقعیت هایی که انتظار می رفته کودک رفتار پرخاشگرانه نشان دهد.

مقالات زیر میتواند برای شما جذاب باشد:

برای خواندن هر کدام از مقالات زیر کافی است روی نوشته های آبی کلیک کنید.

کودکان لوس ، اصلاح الگوهای رفتاری و روشهای برخورد با آنها

لجبازی در کودکان را با رعایت ۶ نکته ساده از بین ببریم

حسادت در کودکان و روشهای تربیت و برخورد با کودکان حسود

کودکان بی ادب را چگونه تربیت کنیم؟ چگونه کنترل و با انها رفتار کنیم؟